Hayat Vicdanını Nerede Bıraktı !
İnsanoğlu Hz. Adem’den beri hep sıkıntı ve çile dolu bir yaşam sürmüş, doğarken belli olur çoğunun hayat hikayesi yoklukla büyür insan, zar zor bir iş bulmuş sıkıntılar içinde borçla boğularak yuvasını kurar ama bir bakmış ki ömür bitmiş.
Saçlara ak, bedene kırışıklar çökmüş bel bükülmüş, yarışa hazır bir tay gibiyken, elini kaldırmaya gücü kalmamıştır. Ömrünü turap ettiği evlatları yüzüne bakmaz olmuş. Kırgındır insan, kadere hiçmi yüzümü güldürmeyeceksin diye ama hayat insana köşeye sıkışmış bir kedi gibi pençe sallamaktadır. Nakavt olmaya saniyeleri kalmış beyin göçü yaşayan bir boksör gibidir. Yaşlılıkta insan.
Son bir yumrukla rakibi hayata yenik düşecektir. evet yenilmiştir. Ömrü sıkıntı, yokluk, çile dolu olan insanoğlu artık hazırdır toprak olmaya ve düşmüştür kara toprağın altına herşey bittimi insanoğlu için asla kara toprak altında da devam eder çilesi, sorguya çekilir içtiği sudan, aldığı nefese kadar ama diyemez ki yetmezmi yüzümün gülmediği bari yüce Rabbimin huzurunda rahata eriyim, ruhunun göz yaşları mezarının toprağını ıslatmıştır.
Göz yaşlarındaki tuz yakar toprağı, toprak tuzdan kor gibi yanar, ey insanoğlu güler yüzün elbet ama taki senden öncekinin yüzü gülmüşse güler yüzün. Babasının yüzü gülmemiş evladın nasıl gülecek ki yüzü hayat maddiyat olmuş, Lidyalıların ettiğini çekiyor durmadan. Belki güler yüzün insanoğlu, belki kaderin kafası güzel olur da bir gün seninde yüzün güler…
